zondag 3 oktober 2010

Een dag geen internet = een dag niet geleefd

En toen kwam de leraar met een briljant idee: “Leef eens één dag zonder mobiel  en internet te gebruiken en schrijf daar dan een blog over.” Mijn eerste gedachte: “HA HA, wat een grap. Eerst zorgt hij er persoonlijk voor dat ik verslaafd raak aan Twitter en vervolgens verbied hij het één HELE DAG LANG!”. Mijn tweede reactie: “Oké, Ilse, stel je niet zo aan. Je kan best een dag zonder Twitter. Je hebt achttien jaar lang zonder Twitter geleefd, dus één dag meer of minder maakt dan niet uit.” Wat een geruststelling. Maar echt een dag zonder mobiel en internet? Ik zal eens even haarfijn uitleggen waarom dat onmogelijk is.

Een dag lang geen mobiel is misschien nog het minst erge. Ja, ik zou me eenzaam voelen. Ik zou de hele dag aan mijn broekzak voelen en schrikken dat ik mijn mobiel eruit is gevallen. Ik zou me hopeloos verloren voelen als ik in de supermarkt sta en ben vergeten wat ik ook al weer moest halen. Dan zal ik niet mama kunnen bellen om te vragen hoeveel gram gehakt er in dat ene gerecht moest. Maar in theorie zou ik een dag zonder mobiel moeten kunnen overleven.

Een dag zonder internet is een heel ander verhaal. Bij de gedachte alleen al krijg ik het benauwd. Drie weken geleden hadden wij thuis een uur lang stroomstoring. Ik heb toen een uur lang doelloos en verloren op een stoel voor me uit zitten staren. Eerst dacht ik nog geluk te hebben, omdat de accu van mijn laptop opgeladen was. Maar toen bleek dat natuurlijk het internet ook uitgevallen was. En wat blijkt: een laptop is totaal niet boeiend zonder internettoegang.

Zonder internet verveel je je echt tien keer sneller. Internet biedt zoveel heerlijk tijdverdrijf. Twitter natuurlijk, maar ook online shoppen, spelletjes, nieuws- en roddelsites. Nu heb ik persoonlijk niet zoveel met Hyves en Facebook, maar sommigen onder ons rekenen die tot hun eerste levensbehoeften.

Dat internet dus een briljant tijdverdrijf is moge duidelijk zijn.  Maar de belangrijkste reden dat ik zo afhankelijk van internet ben geworden is school. Alles gaat tegenwoordig via internet. Al je huiswerk moet je op Blackboard zoeken. Groepsoverleg gaat via de mail (als ik een dag mijn mail niet zou openen, breek ik gelijk al met onze werkafspraken). En voor je project is internet gewoon de belangrijkste bron.

Toch dacht ik dat het misschien te proberen was. Bijvoorbeeld op een zaterdag, die ene dag in de week dat ik nooit voor school werk, omdat ik dan moet werken. Maar dat is gelijk ook weer de reden waarom het toch niet kan: ik krijg betaald om onder andere te internetten! Ik moet voor mijn werk de mail bijhouden, ik moet vaak adressen en telefoonnummers opzoeken op internet en zo nu en dan moet ik voor de oude baas iets opzoeken op marktplaats.

Kortom, ik ga de uitdaging niet eens aan. Misschien vind je dat ik geen lef heb. Maar ik vind het prima zo. Respect voor onze ouders en opa’s en oma’s, die moesten opgroeien zonder het grote wonder internet, de heilige mobiel en het briljante Twitter.

maandag 20 september 2010

ABC: de eerste drie weken

Zojuist thuis gekomen van school. Week 3 is voorbij. Pfiew, het waren best heftige weken tot nu toe. Ik snap dat dit heel dramatisch over komt, maar zo voelt het eigenlijk ook. Het is heel raar om weer naar school te gaan en huiswerk te moeten maken na 9 maanden “vrij”.

Ik ging namelijk eigenlijk vorig jaar al studeren; International Business aan de Universiteit van Maastricht. Deze studie bleek echter niet bij mij te passen en ik vond de colleges dodelijk saai. Om een lang verhaal kort te maken: Ik ben er na drie maanden mee gestopt. Sinds december ben ik dus niet meer naar school geweest.

Maandag 6 september was het dan zover. Na een weekje introductie kregen we de eerste colleges. Wat een hoop informatie in een keer! En gelijk die week nog twee startdocumenten inleveren, dat was een heftig vooruitzicht.


Gelukkig bleek het allemaal mee te vallen. Het maken van de startdocumenten ging best snel, doordat we er met vijf man tegelijk aan bezig waren.  Ook de colleges vallen alles mee. In het begin lijkt het zo veel, omdat het allemaal nieuw is. Gelukkig vind ik de vakken leuk en interessant, dat is heel wat anders vergeleken met vorig jaar.


De manier van onderwijs is ook zo anders. Bij IB werd gelijk ieder beetje creativiteit uit je gestampt, terwijl ze hier met zijn allen creativiteit staan toe te juichen. Dat voelt een stuk beter. Bij IB had ik met 500 man tegelijk college van een docent waarvan je de naam niet eens wist, terwijl je bij ABC de leraren bij hun voornaam mag noemen. Echt een wereld van verschil.



Kortom, ik heb het tot nu toe naar mijn zin en hoop natuurlijk dat dat zo blijft ;)