maandag 20 januari 2014

Ik wou alleen maar levens redden

Ik weet niet of jullie het inmiddels al doorhadden, maar ik ben dus best wel een angsthaas. Ladders, grote harige spinnen en in mijn eentje backpacken door een godverlaten land, bij het idee alleen al tril ik harder van angst dan Dr. Bibber himself. Ik ben zo iemand die al hartkloppingen krijgt bij het idee van survivallen in de Ardennen. (Ik heb één keer in een kano gezeten. Dat. Nooit. Meer.)

Hetzelfde geldt voor bloed doneren. Bloed? IEW! Naalden? AAAAAAAAAAAAAAH! Maar toch... toch had ik al jaren het gevoel dat ik dat eigenlijk zou moeten doen. Ik bedoel: ik ben gezond, kan dus prima wat bloed missen en daarmee misschien wel levens redden. Bovendien las ik in een van de Viva-blogs van Lisette dat ze super lekkere anti-flauwval koeken hebben bij Sanquin. Koekjes eten en andere mensen helpen tegelijkertijd, wat wil je nog meer? En toch gaf ik me niet gelijk op als donor. Mijn afkeer voor naalden was toch groter dan mijn liefde voor koekjes (en die is GROOT, dus dan weet je wel hóe verschrikkelijk ik naalden vind).

Toch gaf ik me een paar maanden geleden wél op als donor. Ik was in een ik-kan-de-hele-wereld-aan-en-ga-dingen-doen-die-ik-eigenlijk-niet-durf-WHOEHA bui en las toevallig op tweets van Audrey over dat zij bloeddonor is. Voor de zekerheid vroeg ik haar nog even of het echt niet verschrikkelijkafsgrijnselijkdoodeng was, en nadat zij mij daarvan verzekerd had, gaf ik me op.

Twee tellen nadat ik me had opgegeven, dacht ik al 'Oh help, wat heb ik gedaan?!'. Maar ik liet het zo.

Toen ik de oproep voor de keuring (Ben je zwanger? Spuit je drugs? Heb je hepatitis?) binnenkreeg, dacht ik 'Oh help, WAT HEB IK GEDAAN?!'. Maar ik ging wel.

En toen ik een paar weken later een oproep kreeg om daadwerkelijk te gaan doneren, dacht ik eerst 'Hiep hoi, ik heb geen enge ziektes', maar al snel daarna 'OH. HELP. WAT. HEB. IK. GEDAAN?!'. Maar toch reed ik vanavond met klamme handjes richting Sanquin.

Via Twitter herinnerde Audrey mij gelukkig nog even aan waar ik het allemaal voor deed ("ROZE KOEKEN!"). Ik werd weer gekeurd (Heb je nog steeds geen aids?) en werd vervolgens aangesloten op het bloeddoneerapparaat (het heeft vast een officiële naam, maar ik was te druk bezig met het mantra 'naalden zijn niet eng' te herhalen in mijn hoofd, om dat te onthouden). En eigenlijk ging het best goed - naalden zijn niet eng, naalden zijn niet eng, naalden zijn niet eng - behalve dan dat het apparaat gelijk begon te piepen.

"Hmm, hij loopt niet goed door," zei de verpleegster, die overigens super lief was. "Dat is vreemd, want het is wel een goede ader." Maar wat ze ook probeerde, dat stomme apparaat bleef piepen. "Sorry, maar zo krijg ik die zak nooit vol. We moeten het stopzetten," was de conclusie.

Daar zat ik dan. Had ik eindelijk al mijn moed verzameld. Was ik niet flauwgevallen bij het zien van de naald (ja, ja, ik heb gekeken. Dapper hè?). En vervolgens kwam er te weinig bloed uit. Levens redden zat er vandaag niet in. Wat een teleurstelling tot de macht 85.

Gelukkig kreeg ik als troost nog wel een roze koek.

10 opmerkingen:

  1. Super dat je het toch hebt gedaan! En je kreeg een lekkere koek ook nog!
    Ik wilde vroeger ook altijd bloed doneren , maar heb er de laatste jaren eigenlijk helemaal niet meer aan gedacht.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Aww wat goed dat je het gedaan hebt! Ik moet binnenkort ook weer, laatste keer dat ik een oproep kreeg was ik ziek. Volgende keer samen? Ik vind naalden stiekem namelijk ook nog steeds best wel eng.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ze zijn ook gewoon eng. En iedereen die anders beweert is zelf eng ;)

      Verwijderen
  3. Thanks, ik ga me ook opgeven als bloeddonor!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ah, wat jammer dat het niet is gelukt! Ik heb wel echt respect voor je, ik zat al te bibberen toen ik dit goedgeschreven artikel las.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Haha, je schrijft echt leuk! En voor een roze koek zou ik me ook wel opgeven als donor, alles voor een roze koek hé ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Oh nee! Ik wil het ook heel graag, maar viel al flauw als ik een beetje bloed moest prikken voor een onderzoek. De laatste keer gebeurde dat niet meer, dus misschien ga ik het proberen!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ik blijf 't stoer vinden dat je het gewoon hebt geprobeerd! Dat levert vast al genoeg karmapunten op :)

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Blij dat je toch nog een roze koek gekregen hebt. Maar vooral vraag ik me nu af: Hoe smaakte die roze koek? =)

    BeantwoordenVerwijderen